vrijdag 31 december 2010

weeral

Toen mijn broer hoorde dat mijn laatste broedsel weer (3 van de 4) in de eindjaarsperiode verwacht werd, vroeg hij:"wanneer doen jullie het eigenlijk altijd?" :) (rond paasvakantie blijkbaar)

Mijn eerste eindejaarsbroedsel wordt vandaag 8 jaar! Ik vind 31 december echt een stomme dag om geboren te worden. En ze is nog wel in gang gezet. Blijkbaar kon dat echt geen dag meer wachten. Ondertussen is ze al blijven zitten, want ja ze is dus echt wel een jaar jonger dan sommige van haar leeftijdsgenootjes.

Na eerst in gang gezet te zijn, is het uiteindelijk nog een keizersnee geworden, want ze wou echt nie! En koppig is ze altijd gebleven. Wie denkt dat bij een keizersnee het kind er zo uitfloept heeft het fout. Bij het kind in kwestie, hebben twee verpleegsters moeten duwen en de gynaecoloog moeten sleuren, voor ze eruit kwam (ze wilde écht nie).

Ze was de laatste van het jaar 2002 die in dat ziekenhuis ter wereld kwam. En toen ik eindelijk dicht genaaid was en de verdoving uitgewerkt en ik dus terug op mijn kamer kwam om eindelijk mijn boeleke te kunnen voeden, was daar het vuurwerk!

Ze is een zotte vlaai, koppig en ge hebt een handleiding (die vaak veranderd en aangepast moet worden) nodig om met haar om te gaan. Maar ze heeft pit, doorzettingsvermogen en is nooit te lui om te helpen (in tegenstelling tot andere gezinsleden).

Ze was geen mooie baby, maar nu is ze supermooi, met de mooiste sproeten ooit (al zou ze die zelf willen weg laten halen)

Lieve Finn, gelukkige verjaardag!!








zaterdag 18 december 2010

tada



Op 9 december om 8.30 uur was ze er dan!
3 dagen te vroeg, maar dat wist ik al een paar weken, want het zou (weer) een keizersnee worden.
Kindjes de avond op voorhand naar oma en opa. Om 6 uur bed uit, om 7 uur int ziekenhuis, om 8.30 uur voor de 4de keer mama.

Ze woog maar 3 kg en was 48 cm lang.Dat is natuurlijk ruim voldoende, maar ik ben gewend aan kinderen van rond de 4 kilo, dus voor mijn gevoel is ze zeer klein en fijn.

Tot nu toe valt het heel goed mee om 4 kinderen te hebben ( al één week lang). De grote zussen en broer zijn zeer fier en zijn altijd bereid om tutjes, flesjes en schootjes te geven. Soms zelfs iets te bereid, ik heb al een beurtrol moeten opstellen voor wie nu aan de beurt is om iets te doen met de baby.








Ik geef gèèn borstvoeding. Ik heb mij dat twee keer, vanuit schuldgevoel en door propaganda in het ziekenhuis, laten aanpraten (de eerste keer was het mijn eigen keuze). Maar ik werd er alleen maar ellendig, zenuwachtig, moe en ongelukkig van. Dus ik ben sterk geweest, deze keer, en ben er niet mee begonnen. Het was een goede keuze. Ik voel me veel lekkerder. Het enige wat ik minder vind, is het feit dat er in het ziekenhuis wegwerpflesjes gebruikt worden. En als uw boeleke, 5 dagen lang, om de 3, maar vaker om de 2 uur, moet eten dan werkt ge dus echt wel mee aan het vergroten van de afvalberg. Ik heb ze dus maar bijgehouden, wie weet wat ik er nog mee kan doen.



Oh ja, ze heet juno! (ik weet het, tot nu toe gebruikte ik enkel de eerte letter van mijn kindjes hunne naam, maar da is zo vermoeiend en trouwens bij een geboorte hoort ook het melden van de naam)

Voor de namen van de ander drie kindjes, ga ik nog iets bedenken.

k

dinsdag 7 december 2010