zaterdag 5 oktober 2013

scheer u weg

"Mama, ik wil mijn benen eindelijk eens scheren" zei ze stellig.
"Waarom" vroeg ik licht geërgerd, "heel de zomer hebt ge met shortjes rondgelopen en nu in de winter wilt ge ineens uw benen scheren??"
"Ja maar, mama nu heb ik L.O.!!"

Ach ja, L.O. in het middelbaar, dat betekent verplicht een shortje en een witte T-shirtje. In mijne middelbare schooltijd (zo gauw ge meer dan twintig jaar de tijd in moet zonder in uw peuterperiode terecht te komen begint ge te klinken als een bomma) was dat niet anders. Nu mag mijn dochter tenminste zelf het verplichte shortje gaan kopen, als het maar zwart is en boven de knie komt.

Wij moesten dat halen in het winkeltje van de school (het had ne naam ,dat winkeltje, maar die ben ik, als een echte bomma, vergeten). Het was een lelijk blauw shortje. Niks boven de knie en niks zwart. Ons verplichte shortje was glimmend donkerblauw en kwam tot halverwege uw billen. Het was gemaakt van één of ander synthetisch stretch materiaal. Ik haatte dat shortje. Ik wil veel tonen, maar mijn benen liever niet, toen niet en nu nog minder.

Ik weet nog dat we cooper-test hadden in het 5de middelbaar. We moesten rondes lopen op een atletiekpiste (de leerkracht LO liep uiteraard niet mee en had een warme en alles bedekkende joggingbroek aan). Ik haat lopen. Nog meer in een lelijk, glimmend shortje terwijl de (puber)jongens ook les hadden op het gras in het midden van de piste. Niet alleen konden die jongens bijna heel mijn benen zien, maar ik had al borsten en die bewogen nogal veel tijdens het rennen. Moeilijk hoor, lopen met één arm gekruist voor uw borsten terwijl ge uwe andere arm nodig hebt om compulsief uw shortje naar beneden te trekken. Gelukkig had ik mijn benen geschoren!

Mijn benen scheren, dat deed ik toen al lang. De eerste keer deed ik het stiekem, met mijn moeder haar gerief. Zoals vaak, wanneer ik iets stiekem deed/doe, liep het allemaal niet van een leien dakje. Ik hield het scheermes scheef en schoor een hele reep opperhuid van mijn rechter scheenbeen. Ik kwam met een bloedend been uit de badkamer, loog dat ik gevallen was en moest de week daarna op tenniskamp (als straf van god) mijn tennissokken drie keer wassen met shampoo omdat de wonde bleef opengaan en ik liever witte dan rode sokken wilde.

Om kort te zijn: mijn dochter kreeg naast mijn scheerzege ook een korte scheervoorlichting.


12 opmerkingen:

  1. Zo lang de vorige generatie leert uit zijn fouten en de volgende alle kansen geeft is er hoop: wat een lichtpunt aan het vroege begin van deze dag!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. OMG, I dread the day dat die vraag hier komt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik wil u niet bang maken, maar een scheervraag valt nog mee ;-)

      Verwijderen
  3. Oe jee, hier komen ook zo'n afschuwelijke herinneringen boven ... en wij moesten een 'onderbroek', lees volleybalbroekje dragen en op straat voorbij de tuinbouwschool gaan lopen ... Ik heb die keuze van dat 'onderbroekje' nooit gesnapt, want onze rokjes moesten wel onder de knie!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Da's waar! Bij ons waren er ook strikte roklengte-regels...nooit bij stilgestaan.

      Verwijderen
  4. Ik had dat ook bij mijn eerste scheerpoging ! Een hele reep vel mee afgeschoren !
    En wees blij dat ge geen zwarte 'majot' moest dragen, dan had ge niks geen pijpkes, zelfs geen minipijpkes ... Ik kan er van meespreken...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ah, ik heb gezworen mijn dochter voor het even-behaard-als-uw-moeder worden te beschermen: hars, vanaf ontharing één, later zal ze mij daar dankbaar voor zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik heb dat ook eens geprobeerd, maar ik krijg mezelf echt niet zover om 80 keer een strip haren van mijn lijf te scheuren. Na één strip, had ik het wel gehad.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Toen wij (3 meisjes) ons (onze benen) vroeger schoren bleef er al eens een scheermesje op de badrand liggen. Onze jongere broer kwam dan soms beneden met een half afgeschoren wenkbrauw. :D
    Ik vond die shortjes vroeger zo erg niet, maar die oversized vormloze T-shirts wel.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh ook drie meisjes en één jongen. Ik zie mijne zoon dat ook nog wel doen, eigenlijk...

      Verwijderen