Ze haat lezen nochtans met reden), maar sinds we dit ontdekt hebben, is ze niet meer te houden. Eindelijk kan ze dingen lezen die ze echt leuk vindt, die op haar niveau zitten.
Een tijd geleden was dat de Twillight-reeks en momenteel de Hongerspelen-reeks. De films heeft ze uiteraard ook al gezien.
Ze trekt zich ganse dagen terug met haar Ipod en haar koptelefoon. Ze "leest" de boeken opnieuw en opnieuw, kocht de films met haar eigen geld en heeft die ook al meerdere malen bekeken.
Dat is soms, voor haar huisgenoten, vrij irritant. Ze is kortaf, snauwerig en dus minder aangenaam in de omgang.
Ik herinner mij dat nog van vroeger: dat opgaan in een film of boek. Als het verhaal gedaan was, had ik er heimwee naar. Je wilde eigenlijk in het verhaal kruipen, erbij zijn, meemaken wat de personages meemaakten. Je eigen huis en gezin was maar een bleek afkooksel van de wereld in je boeken.
Ze is er zo hard mee bezig dat ze het mee naar school pakt.
Een zelfgemaakte zin waarin het woord nuchter moet voorkomen wordt: "Haymitch kon alleen nuchter de juiste info geven over de Hongerspelen". (Haymitch is een zat personage)
Een les met rekenmachine wordt gebruikt om uit te rekenen hoeveel kinderen er omgekomen zijn tijdens de Hongerspelen. (3220 rekening houdend met het feit dat ze al 15 jaar gehouden worden en er telkens 2 kinderen uit 12 districten meedoen, daar de 15 winnaars afgetrokken en ook nog de 5 deelnemers die in het tweede boek ontsnappen)
Ik vind dat allemaal heel schattig, eigenlijk.
Ik zou daar een foto van kunnen tonen, maar dat lukt helaas niet meer. Kleuters laten zich nog chanteren/ompraten/dwingen, tieners geven u de hand.
Zo echt !!! Dat klopte bij mij ook : heimwee hebben als het boek uit was, en je eigen leven maar flauw vinden....ohhhh wanneer vindik nog eens zo n boek.....
BeantwoordenVerwijderenIk weet nie of volwassenen nog ooit zo'n boek vinden...
VerwijderenMaar natuurlijk wel! Ik heb dat echt nog vaak. Ik geef les Nederlands aan leerlingen van het eerste middelbaar en weet dus hoe moeilijk het is om ze nog uit zichzelf aan't lezen te krijgen. Je blogpost geeft mij moed.
VerwijderenIk las onlangs het boek 'Kelderkind' van Dieltiens. Aanrader, voor jong, maar zeker ook voor oud. (Al is dit geen goed voorbeeld van een wereld waarin ik liever zou wonen dan de mijne.)
Och, ik hou daarvan, helemaal verdrinken in een boek. Met HP had ik dat. Ik las tot 2u 's nachts om toch maar het einde te weten. :) Gelukkig was ik toen nog wat jonger en kon ik daar wat beter tegen.
BeantwoordenVerwijderenDat is toch zalig! Ik lees te weinig, maar als ik lees, slaap ik gegarandeerd niet voor half drie 's nachts ofzo omdat het boek uitmoet!
BeantwoordenVerwijderenIk vind mijn pubers eigenlijk ook wel schattig eigenlijk, lezend of niet lezend. Het doet je toch wel aan je eigen jeugd denken, vind je ook niet?
BeantwoordenVerwijderenOok hier weinig mogelijkheden tot foto's nemen, zeker van de 15-jarige. Ik zie ook regelmatig 'de hand' ;-)